Τότε που οι πασόκοι ακριβύνανε απότομα τα εισιτήρια στα λεωφορεία, είχανε ρίξει το τυράκι στο πόπολο, πως στο διάστημα 6 με 9 το πρωί, τα λεωφορεία θα ήταν τζάμπα, για να πηγαίνουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά τους [μετά φυσικά το κατάργησαν αλλά ο κοσμάκης είχανε συνηθίσει πια το ακριβό εισιτήριο και δεν σκούζανε…]
Λοιπόν, από τις 6 τα ξημερώματα στηνόντουσαν στις αφετηρίες οι συνταξιούχοι, για να πάνε δωρεάν τη βόλτα τους ίσαμε το ζάπειο! Τα λεωφορεία έπηζαν από αυτούς τους τρομερούς γέρους, που βαστούσαν στα αδηφάγα χέρια τους μια διπλωμένη εφημερίδα και σμπρωχνόντουσαν ποιος θα πρωτομπεί στο λεωφορείο.
Οι άνθρωποι που βιαζόντουσαν να πάνε στις δουλειές τους, μένανε στην απόξω!
Τέτοιοι σαν και δαύτους, ήσαντε όλοι αυτοί οι ξυνομούτοσουνοι συνταξιούχοι, που μπλοκάρανε τις τράπεζες και τα ταχυδρομεία, για να πληρώσουν έναν ΕΝΦΙΑ.
Ποια αντίσταση και ποια ανυπακοή? Αφού στο καθεστώς τρίβουνε τα χέρια τους από χαρά!
Με τέτοια γέρικα κορόιδα, το ξέρουν καλά ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν την εξουσία.
Άσε που τα «περήφανα» γηρατειά αποτελούν τον βασικό κορμό της εκλογικής τους πελατείας.
Και να σας πω κάτι, ακόμα? [Γιατί το διάβασα στα γέρικα μάτια τους και το άκουσα στα χαιρέκακα λόγια τους…]
Ε λοιπόν, το χαίρονται κι όλας. Το απολαμβάνουν που τους δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουν, ότι είναι νοικοκυραίοι και ότι πληρώνουν τους φόρους τους!
Κι άμα τους πεις…
-Που πας, ρε παππού? Δεν συλλογιέσαι ότι με το να κάμεις εσύ όλα τα χατίρια στην εξουσία, σε είκοσι χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα?
Θα πάρεις την ξερή απάντηση:
-Σε είκοσι χρόνια εγώ θα έχω πεθάνει!
Αχ, αυτοί οι τρομεροί γέροι!
Από τον φθόνο τους γι’ αυτούς που θα ζήσουν, σπεύδουν να ψηφίσουν τον θάνατο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου